Josette was een romantisch persoon die, net zoals de romantische kunstenaar destijds, met enige weemoed terugkeek naar het verleden. De ironie van dichtbevolkte steden waardoor we dichter op elkaar begonnen te leven, maar tegelijkertijd steeds minder contact zouden hebben met onze medebuur, was ongetwijfeld iets wat haar bezighield. Josette’s maatschappijkritiek was weliswaar altijd omhuld met een laagje humor. Oplettend en kritisisch, maar met de lach aan de lippen. Haar geliefde middel hierbij was de cartoon. “Een cartoon is anders en meer dan een getekende mop. Ze zouden een voortdurende aansporing moeten zijn tot een meer bewust leven en het zelf verkrijgen van een meer harmonisch leven”, zo sprak ze.
Jarenlang heeft Josette in de moderne cartoon bewezen niet maatschappijvreemd te zijn en oor en oog te hebben voor de jachtige wereld waarin ze zelf een geëngageerde rol wilde vervullen. Ze volgde de vredesduif die boven het vol bommen gegooide Vietnam gebraden werd.